Psychoterapia psychodynamiczna – wywiad dla WUJ

Wywiad Agnieszki Andreasik z Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego z Januszem Kitrasiewiczem z Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego, którego tematem jest psychoterapia psychodynamiczna. Pretekstem do przeprowadzenia rozmowy jest wydanie przez WUJ książki prof. G. Gabbarda „Długoterminowa psychoterapia psychodynamiczna”. W wywiadzie zawarta jest charakterystyka modelu psychoterapii, proponowanego przez KCP. Fundamenty tego modelu zostały określone przez dr B.Winida, P.Drozdowskiego, a został on dopełniony w praktyce klinicznej poprzez teorię i metodę O.Kernberga.

Pobierz cały artykuł

Psychoterapia psychodynamiczna – wywiad dla WUJ

Psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu (TFP)

Psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu (Transference-Focused Psychotherapy, TFP) stanowi stale rozwijaną oraz zweryfikowaną empirycznie formę psychoterapii psychodynamicznej, skonstruowaną na potrzeby leczenia ciężkich zaburzeń osobowości. TFP jest wynikiem integracji wiedzy pochodzącej z klasycznych teorii psychoanalitycznych ze współczesnym dorobkiem z obszarów neurobiologii oraz badań nad przywiązaniem. 

Pobierz cały artykuł

Psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu (TFP)

Aksjologia psychoterapeuty psychodynamicznego

  1. Stoimy na stanowisku rozdzielności wiedzy nabytej według odpowiedniej teorii i procedur poznania od zasad postępowania profesjonalisty, co związane jest z różnymi źródłami zdań opisowych i normatywnych.
  2. Etykę psychoterapeuty psychodynamicznego uznajemy za pochodną etyki lekarza.
  3. Rozróżniamy etykę grupy zawodowej od indywidualnej moralności terapeuty i przyjmując wpływ nieświadomych procesów na jego aktywność dopuszczamy wewnętrzną konfliktowość terapeuty w tym zakresie, której nie jest w stanie znieść świadoma deklaracja neutralności aksjologicznej.

Pobierz cały artykuł

Aksjologia psychoterapeuty psychodynamicznego

Psychoterapia psychodynamiczna

Wykład z kwietnia 2007 – opracowany na podstawie zapisu cyfrowego. Wszelkie podkreślenia, śródtytuły, nawiasy itp.- autorstwa redagującego!

Początki podejścia psychodynamicznego

(…) Pojęcie nieświadomości wprowadził do myślenia filozofii i psychologii europejskiej Leibnitz. Z kolei, pojęcie „psychodynamiczne”, pierwszy zastosował Fechner. Kontrastował je wówczas z pojęciem „statyczne”, potem było ono wielokrotnie używane przez tak zwanych „fizjologów francuskich” (XIXw.) Freud przejął to pojęcie od Fechnera i używał go właściwie do końca XIX wieku...

Pobierz cały artykuł

Psychoterapia psychodynamiczna

Historia psychoanalizy

Dzieło Zygmunta Freuda

W ludzkiej wędrówce kamienie milowe mają różny kształt. Czasem jest to wynalazek techniczny, jako koło, czasem odkrycie nowego lądu. Psychoanaliza zapoczątkowana dziełem życia Zygmunta Freuda jest takim kamieniem milowym humanizmu. Psychoanaliza zapoczątkowana dziełem życia Zygmunta Freuda jest takim kamieniem milowym humanizmu. Nieświadomość ze swymi prawami i wpływem na los ludzki istniała oczywiście od zarania, przed Freudem; w losie każdego człowieka, narodu, w kulturze, poezji i dramacie. Freud natomiast zbadał, sformuował, pokazał wagę rzeczywistości wewnętrznej...

Pobierz cały artykuł

Historia psychoanalizy

Depresja w ujęciu analitycznym

Fragment wykładu dr Piotra Drozdowskiego, wygłoszony w "Szkole Psychoterapii Psychodynamicznej"

Teraz chciałbym zaproponować rozważania natury bardziej dynamicznej tzn. związane z historią rozumienia depresji z punktu widzenia analitycznego i psychodynamicznego, a właściwie problem rozumienia psychoz depresyjnych, ponieważ o tym mówimy. Rozpoznanie typu depresji czy melancholii, jak w tej chwili wracamy do tego historycznego terminu, jest rozpoznaniem w gruncie rzeczy symptomatologicznym a nie rozpoznaniem nozologicznym. Tak się stało, że na terenie psychiatrii współczesnej, stosując psychopatologiczny podział na... 

Pobierz cały artykuł

Depresja w ujęciu analitycznym

Nerwice: Lęki i fobie

Wykład dra Piotra Drozdowskiego – Szkoła Psychoterapii Psychodynamicznej, czerwiec 2005 

W wykładzie tym zajmę się patologią z obszaru, który tradycyjnie był nazywany nerwicami. Od mniej więcej paru lat, od czasu kiedy DSM III zaczęło funkcjonować w psychiatrii jako jedna z istotnych i obowiązujących klasyfikacji, termin „nerwice” zanikł na korzyść, czy niekorzyść pojęcia zaburzeń, które są teraz grupowane w trzech zbiorach.
Pierwszy to zbiór zaburzeń lękowych; drugi zaburzeń somatycznych (jest to niezbyt szczęśliwe tłumaczenie z języka angielskiego słowa somatoformed), oraz trzeci zbiór zaburzeń, który jest określany zaburzeniami dysocjacyjnymi. Jest to nie najszczęśliwszy fakt, że pojęcie nerwic znikło, jako że funkcjonowało w kulturze lekarskiej od ponad dwustu lat, nie ma też uzasadnień natury teoretycznej, aby z niego rezygnować...

Pobierz cały artykuł

Nerwice: Lęki i fobie